Teza, że akt wymiany nikogo nie wzbogaca, którą głoszę zawsze na swoich wykładach, a którą powtórzyłem także w poprzednim wpisie, budzi najczęściej od razu sprzeciw tych, którzy jej słuchają lub czytają.
„Jak to? Przecież wokoło widać coś zupełnie przeciwnego! Jaskrawym dowodem, że jest inaczej, są chociażby wszyscy znani i nieznani kupcy, którzy dorabiają się większych czy mniejszych majątków na handlu właśnie!” Co więcej, dodają ci, którzy zetknęli się z tezą Arystotelesa sprzed 24 wieków, a którą powtarzają komuniści za swoim mistrzem, K.Marksem: ”źródłem majątku kupców jest wyzysk.” „Czyż więc nie z wymiany pochodzi to, co mają?”
Cała sprawa rozbija się tu o niezbyt uważne słuchanie lub czytanie, tego, co ktoś głosi. Powtórzę więc tezę, prosząc o zwrócenie uwagi na wyróżniony fragment: AKT WYMIANY nikogo nie wzbogaca. Mowa tu zatem o ZDARZENIU, jakim jest pojedynczy akt wymiany, czyli czymś JEDNORAZOWYM, a nie o PROCESIE, czyli szeregu następujących po sobie TAKICH SAMYCH ZDARZEŃ, jakim jest działalność kupiecka.
W pojedynczym AKCIE WYMIANY każdy z kontrahentów MA coś własnego, co oferuje drugiej stronie; sprzedawca MA SWÓJ TOWAR, a nabywca MA SWOJE PIENIĄDZE. Gdy dochodzi do transakcji po OBOPÓLNIE akceptowanej cenie, każdy z nich oddaje drugiemu to, co ma, w zamian za to, co otrzymuje. I to są właśnie EKWIWALENTY, które są przedmiotem umowy kupna/sprzedaży. Jeżeli nabywca kupił t-shirta z poprzedniego przykładu za 100 złotych, to po transakcji nie ma już 100 złotych, lecz w to miejsce ma t-shirta o wartości 100 złotych. Tak samo sprzedawca; w miejsce t-shirta na regale pojawiło się 100 złotych w kasie lub na rachunku. U każdego z nich nastąpiła jedynie zmiana STRUKTURY majątku, ale niczego im NIE PRZYBYŁO.
Tyle tytułem uzupełnienia. O tym zaś, co z tego wynika, będzie w następnych wpisach.
Ciekawe? Udostępnij ten post innym. Możesz także pobrać książkę, klikając tutaj.